RADAR INTERVIEW: SEND ME FLOWERS & GEORGE AND THE RAMS

Bij Melkweg RADAR ontdek je de nieuwste acts van het moment, en komen alle genres voorbij. Op de aankomende editie van vrijdag 15 september betreden Iris van Dijk van Send Me Flowers en Joris Ram van George and the Rams het podium van onze Upstairs. Ieder met een geheel eigen, uitgesproken stijl en een grote liefde voor songwriting en samenzang - zelfs met elkaar. We spraken hen in aanloop naar de show!

Iris, jij voelde het jeuken en vroeg je beste vrienden om mee te werken aan ‘een nieuw muzikaal project met veel ruimte voor visuele ontwikkeling’ resulterend in Send Me Flowers - wat had je in gedachten toen je dat vroeg?

Iris: Ik sta al sinds mijn vijftiende op het podium, maar heb nooit iets gedaan wat écht helemaal om mij gaat - dat komt voort uit een stukje onzekerheid, denk ik. Nu ik van plan was dat wél te doen, voelde het goed om dit met mensen te doen die dicht bij me staan. Er begint nu ook een sfeer te ontstaan waarin andere muzikale vrienden soms bij ons aansluiten om mee te zingen, waarschijnlijk staat er de 15e ook wel weer een extra persoon op het podium.

En dat fotografie en videografie, dat is iets wat gewoon bij mij hoort. Zo heb ik na mijn bachelor aan het Conservatorium nog een jaartje verdwaald rondgelopen op een master van de Rietveld Academie, op zoek naar een manier om alles te combineren. Al het beeld wat je online van ons ziet en gaat zien, komt uit mijn hoofd, met hulp van anderen om dit alles uit te voeren.

Veel kunnen we online nog niet vinden over Send Me Flowers. Op een instagrampagina met snippets van jullie performances (een acapalla versie van een eigen song op theaterplanken, gehuld in kostuums), na. Zou je een plaatje van Send Me Flowers kunnen schetsen? Wat kan iemand verwachten die blindelings een concert bezoekt?

Iris: Ik kan me voorstellen dat het allemaal nog geheimzinnig overkomt! Wie blindelings naar onze show komt, kan theatrale popfolk verwachten met veel samenzang, dynamische arrangementen en een band die vol overgave hun songs met het publiek deelt. Lang hoeven jullie overigens niet te blijven gissen, 4 september komt onze eerste liveclip uit! 

In een instagrampost vertel je dat je van elk nummer wat je geschreven hebt voor dit project, het begonnen is uit een akoestische versie met jou alleen. Daarna sluit de band pas aan. Wat betekent dit proces voor jou?

Iris: Ik schrijf het liefste in mijn eentje. Ik vind het een fijn idee dat het niet uitmaakt wat er uit mijn mond komt en vorm graag al een groot deel van de sfeer voordat ik het deel met anderen. Dit geeft me een gevoel van vrijheid, ik denk dat ik anders bepaalde ideeën nooit een kans zou geven. Maar ik ben niet zo handig met computers, dus echt produceren doe ik niet. Alles schrijf ik achter een piano of casio keyboardje. Soms maak ik een “speelgoed demo” van een nummer in Logic, waarvan ik hoop dat mijn band daar doorheen kan luisteren, haha. Vervolgens brengen we in de repetitieruimte het nummer tot leven met z’n allen, wat voor mij altijd een magisch moment is.

Kate Bush, Phoebe Bridgers en Aldous Harding worden genoemd als inspiratiebronnen voor jou. Hoe inspireren zij jou en wat hoop jij zelf weer aan anderen mee te geven met Send Me Flowers?

Iris: Zij hebben mij geïnspireerd om meer op zoek te gaan naar mezelf in mijn muziek en op het podium. Hier heb ik uit kunnen concluderen dat ik het belangrijk vind om open te zijn over mentale gezondheid, maar dit altijd in balans wil brengen met humor. Ook probeer ik absurdisme in mijn songs en mijn performance niet meer uit de weg te gaan, maar dit juist te omarmen. Ik hoop mensen te raken met mijn muziek en teksten, zonder dat ze hoeven te zwelgen in drama.

Joris Ram, frontman en bassist, is de kartrekker van de groep. Hij speelde al eerder in bands, (waaronder ook send me flowers!) maar dit is de eerste formatie waarin hij op de voorgrond staat. Waar kwam de behoefte vandaan om zelf te beginnen en in het spotlight te stappen met George & the Rams?

Joris: Al een aantal jaar voor het ontstaan van George & the Rams merkte ik dat ik de behoefte had om zelf te schrijven. Maar mijn eigen sound had ik nog niet gevonden. Ik probeerde blues-rock, power-pop, en zelfs hele alternatieve rock, maar niks bleef echt plakken. Tot ik in 2020 mijn liefde voor de Fender Rhodes oppoetste en hier mijn eigen stem aan toe voegde. Wat bleek? Schot in de roos. 

Met alle projecten waar ik mee speel ben ik een blikvanger. Soms in zulke mate dat ik bijna als bliksemafleider fungeer. Alle blikken mijn kant op. Terwijl er ook nog een frontpersoon was. Hier was ik klaar mee op den duur. Kom maar kijken naar mijn verhaal! Dit in combinatie met mijn gevonden genre betekende dat George & the Rams kon beginnen.

We horen een flinke blend van groovy soul, jazzy lijntjes en yacht rock, en zien duidelijk een 70’s look and feel. Uit wie of wat haal jij je inspiratie voor deze formatie?

Joris: Je zou met zo’n uitgesproken kledingstijl als de mijne denken dat ik ook échte idolen heb, maar adoreren zit niet echt in mijn aard. Mijn stijl is min of meer voortgekomen uit de mensen om mij heen en dit vergroot ik lekker uit op het podium. Muzikaal haal ik inspiratie uit acts als Mamas Gun, Tom Petty, Steely Dan, Young Gun Silver Fox en 10CC. Ik luister ook naar traditionele folk, highlife, Bob Dylan en Papooz. Ik hou gewoon heel erg van goede liedjes en die vind je door alle genres heen.

De EP: George and the Rams - nog aardig vers - is vier songs sterk en smaakt naar iets wat jullie zelf ‘feel-good blue-eyed soul’ noemen. Maar tussen de vrolijke blazers en koortjes door hoor je af en toe een meer persoonlijk en soms pijnlijk verhaal. Welke rode draad loopt er door de EP? Of wat wilden jullie graag van jullie zelf laten zien met deze release?

Joris: Altijd wanneer iemand iets zegt over de tekst, voel ik mij vereerd. Zelf krijg ik bij de eerste paar keer luisteren van een nummer nooit de lyrics mee. Dus voelt het voor mij altijd alsof een luisteraar extra zijn best heeft gedaan. Zo zie ik ook mijn lyrics in het algemeen. Iedereen is welkom om gewoon lekker een feestje te komen bouwen, of weg te zwijmelen bij de feel-good klanken van de songs. Maar als je echt doorzet en de tekst gaat bestuderen kom je mijn ziel binnen. Mijn teksten zijn niet rozengeur en maneschijn. Maar eerlijke, vaak pijnlijke momenten uit mijn leven. 

Met een EP-release in Tuschinski, een afstudeershow in Paradiso en nu een eigen RADAR-show in Melkweg kan je als Amsterdammer al heel wat afstrepen van je lijstje. Welke wensen staan nog op de bucketlist voor George & The Rams?

Joris: Als je het zo opsomt moet ik toegeven dat er niet veel meer op de bucketlist lijkt te staan! Maar niets is minder waar. Je wilt toch uit je eigen bubbel stappen en je muziek aan de man brengen. Meer mensen moeten kunnen genieten van ons werk! Wij werken ondertussen gewoon kneiterhard door om een plaat in de schappen te krijgen en de liveshow zo te bouwen dat niemand hem meer wil missen. En dan de bühne op natuurlijk. Eerst Nederland, dan Europa en dan de wereld. Durf te dromen!