INTERVIEW: FULL CIRCLE MET MILA V

Op haar Instagram post Mila V een Blackberry-selfie en vertelt ze over haar herinneringen aan Melkweg. Van haar eerste concerten—zoals Arctic Monkeys in 2006—tot haar emo-jaren met bands als Bring Me The Horizon en Enter Shikari, van stiekem feesten bij Major League tot verliefd worden en gebroken harten. Je kunt zeggen dat de Melkweg een vast decor is in Mila V’s coming of age. Nu keert ze terug naar de plek die een grote rol speelde in haar muzikale ontwikkeling: dit keer als headliner van haar eigen show.

"Primal, intuitive en determined." Dat zijn de woorden waarmee Mila V zichzelf omschrijft. Op zaterdag 22 februari presenteert de multidisciplinaire artiest haar nieuwste EP in Melkweg. 'Static' is een diepe verkenning van mentale weerstand en zelfexpressie, verpakt in donkere, futuristische elektronische beats en rauwe zang. Een sound waarbij analoge synths en modulaire elementen worden gecombineerd met een experimentele benadering van vrouwelijkheid. Tijdens de liveshow laat de 'Flamethrower' artiest niet alleen haar nieuwste werk horen, maar presenteert ze een nieuwe fase: "de Mila V rebirth."

Na het voorprogramma te hebben verzorgd van Fever Ray en Eartheater is dit haar moment om zelf het middelpunt van de avond te zijn. We spreken Mila V over deze mijlpaal, haar muzikale evolutie en wat we kunnen verwachten van de liveshow in de UP.

Super tof! Het is echt een festival voor muziekliefhebbers: mensen komen er om iets nieuws te ontdekken. Het publiek geeft je al hun aandacht en als artiest is er niets mooier dan dat. Ik voelde me hier echt thuis. Plus, ik heb er zelf ook nieuwe artiesten ontdekt en ontmoet.  

Op 'Static' probeer ik rauwe energie in verfijnde vorm te gieten. Deze EP bouwt voort op mijn experimentele benadering in 'Cracks', maar dan met een scherpere focus en heldere structuur. Eigenlijk vind ik inspiratie uit alle alternatieve genres en acts uit mijn jeugd, waarvan ik er veel in Melkweg heb gezien. Ik kan rust vinden in extremen. Het is een uitdaging om overweldigende klanken tot een kloppende puzzel te maken. Ik hou ervan de contrasten op te zoeken en voor 'Static' wilde ik dat het zowel hard als poëtisch voelde. Slick, maar ook electrifying. 

Het schrijfproces was een soort noodzaak—een manier om opgekropte energie en frustratie los te laten. Improvisatie speelde bijvoorbeeld een grote rol. Dit zette ik in als tool om mijn onderbewuste vrij te laten spreken. Daardoor werd de betekenis van mijn lyrics pas achteraf duidelijk, wat de intuïtieve aard van mijn werkwijze weerspiegelt. 

Het grappige is, dat dit over de tijd vaak verandert. Ik denk dat elke track wel zijn moment heeft gehad. De eerste demo’s heb ik 2,5 jaar geleden gemaakt. Het proces verschilt heel erg per track. 'Flamethrower' was eerst een mysterieuze instrumentale club track, een favoriet die ik al vaker in de club speelde zonder vocals. Omdat hij al zo in mijn hoofd zat als instrumental vond ik het extreem moeilijk om de vocals te schrijven. Op een gegeven moment had ik het losgelaten en een ander nummer gemaakt. Daar vloeide binnen no time een melodie en tekst uit. Toen realiseerde ik me ineens dat deze tekst en melodie perfect paste op 'Flamethrower', en ineens was het compleet. Ik denk dat ik, onderbewust, dat andere nummer nodig had om de tekst te kunnen schrijven.

'Reno’s Carpool' was echt zo'n nummer dat er in twee uur uitkwam en ik eigenlijk bijna niks meer veranderd aan heb. Ik vind de combinatie van die rauw slepende beat met acidtechno intermezzo en mijn droge stem met een soort hyper-robot koor heel vet. Op het moment is 'Good Intentions' mijn favoriet. Op deze track wordt de gitaar gespeeld door mijn neefje Kay Alvarado-van der Linden. Hij gaat me ook begeleiden in Melkweg.

Dat is ook iets wat altijd in verandering blijft. Voor mijn muziek ben ik voor het eerst aan het collaboraten, eigenlijk was alles voorheen alles eerst door mezelf gedaan. Met de uitzondering van de gitaar instrumentals door Kay. Nu werk ik veel samen met producer-muzikant Parrish Smith. Omdat ik in deze samenwerking dus niet alles zelf doe, merk ik dat meer focus heb om in de details van het songwriten en de kwaliteit van mijn stem en hoe ik het breng te stoppen. Dat is nu echt mijn focus. Ik ben een sucker voor fysiek schrijven en notebooks, dus die liggen overal in huis. Ik probeer vaak dingen op te schrijven die in mijn hoofd komen, dingen die ik voel of zie of dingen die ik lees. Dat kan om een concept gaan maar ook simpelweg om één woord. 

In het verleden heb ik vaak het gevoel gehad dat ik mezelf meer op de achtergrond moest presenteren. Mezelf inhouden. Of niet serieus genomen werd in mijn kunnen. Het begint altijd hetzelfde —eerst erkennen ze je, om je daarna alsnog te ondermijnen. Vooral bij femme artiesten is dit helaas nog vaak het geval.  

Heel recent nog werd er door een mannelijke recensent gesuggereerd dat ik me beter kon verschuilen achter een band. Nou, laat me je dit vertellen: ik ben klaar met verstoppen. Ik ga mezelf niet kleiner maken, anders praten of bescheidener kleden om mannen zich minder geïntimideerd te laten voelen. Tegen alle opkomende femme artiesten wil ik dan ook zeggen: laat je niet tegenhouden door dit soort onzin. Blijf op je pad. En precies dat ga ik doen – met mijn hele 1,84 meter verder bulldozeren!

Zeker niet. Ik ben de afgelopen tien jaar bezig geweest met leren: produceren en teksten schrijven. Eigenlijk alles dat bij muziek maken komt kijken. Het ging daarbij meer om het maakproces en de visuals. Die regisseer ik trouwens ook zelf. Nadenken over de show kwam niet altijd op de eerste plek. Nu ik verder ben als artiest en realiseer ik me de kracht van een goede show. Je kunt fysiek connecten, je crowd vinden, samen duiken in het verhaal. Dat kan ook online, maar dat is toch anders dan wat er gebeurt bij de energie tijdens een performance. Dat is waar ik me de afgelopen tijd op heb gefocust. Want, wat maakt een goede liveshow? Hoe breng je als artiest alle details bij elkaar?

Op het moment werk ik veel samen met light designer en VJ Mysterious Creator (Dimme van Harten). Met hen ga ik voor het eerst echt de meerdere lagen van mijn verhaal vertalen naar een live show, dus in dat opzicht is Melkweg echt een primeur. Ik denk dat je heel veel kan vertellen met licht, en Dimme heeft hier echt een groot talent voor. Ik vind het super leuk en interessant om nu groter te kunnen denken. Als ik voorheen met al m’n gear, in een kleine club met feedback, achter een DJ-booth stond, was er geen ruimte om aan dit soort aspecten van een show te denken. Ik hou van worldbuilding en dat zie je ook altijd terug in mijn werk. Dat kan ook heel goed op het podium. Verder werk ik samen met Noah Cohen St-Alary, wiens sculpturen en objecten perfect passen bij mijn gevoel van 'Static'. Ik ga nog niet te veel verklappen, maar het stage design wordt echt heel sick!

Ik zie mezelf absoluut niet als groter dan deze mensen, maar wat me heel tof zou lijken, is om samen met Parrish Smith en Mayo te touren. Ik vind hen de hardste producers in Nederland. 

Mila V Full Force.

Een nieuw hoofdstuk, op een vertrouwde plek. Je ziet Mila V's rebirth op zaterdag 22 februari in Melkweg. Ontdek haar meest recente EP 'Static' en krijg een voorproefje van haar nieuwste werk. Wees er snel bij: de laatste kaarten voor de show kun je hier verkrijgen.